<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar.g?targetBlogID\x3d37833548\x26blogName\x3d%E6%96%AD%E7%BB%AD%E6%B6%9B%E5%A3%B0%E6%96%AD%E7%BB%AD%E9%9B%A8\x26publishMode\x3dPUBLISH_MODE_BLOGSPOT\x26navbarType\x3dBLUE\x26layoutType\x3dCLASSIC\x26searchRoot\x3dhttps://xutaozhou.blogspot.com/search\x26blogLocale\x3den_US\x26v\x3d2\x26homepageUrl\x3dhttp://xutaozhou.blogspot.com/\x26vt\x3d3556486446592468854', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>

懒惰

12.21.2006

从本质上说,我基本上是一个很懒的人,就像那个计划了很久想出去旅行的,却到最后因为不想去机场而放弃的人。北京的这个冬天,天气刚刚冷到在你想出去走走和呆在家里的心理临界点上。于是我选择在家的时候想出去走走,出来了又想尽快的回到我那温软的被窝里去。我再一次次的折磨着自己,从清醒到糊涂,从黑夜到白昼。白天越来越短暂,黑夜越来越漫长,在漫长的黑夜里,无助,毫无目的,翻看着那些似曾相识的文字,却再也回不到那个台灯下的书桌上面去。和朋友们谈起曾经的快乐,记忆深刻却又十分陌生。我的生命丧失了连续性。一段一段的拼接在一起,完整而断裂,甚至找不到一件道具可以将他们完整的串联起来。20岁前的我和20后的我究竟有何联系?我为何从一个地方到另一个地方?为什么那么长的一段时间里,我竟然没有留下任何可以记忆的凭证。我在这个冬天,我在北京,我在家里,把自己丢了。

发表评论


Convert to boldConvert to italicConvert to link